طهماسب صلح جو؛ منتقد و رئیس انجمن منتقدان سینما در رابطه با ساماندهی منتقدان کشور در انجمن منقدین در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس گفت: از نظر من انجمن منتقدان جدای از جمعیت و دست اندرکاران رسانه ها نیست، به این مفهوم که همین نویسنده ها، منتقدان، خبرنگاران و عکاسان زیر شاخه های مختلفی هستند که کار رسانه ها، نشریات و خبرگزاری ها را بر عهده دارند.

وی با تکیه بر این سخن که این رسانه ها و نشریات هستند که جمعیت انجمن منتقدان را تشکیل می دهند، اظهار داشت: نباید اینگونه نگاه کنیم که مثلا اگر کسی انتخاب شده و یک دولت جدیدی در صنف رسانه ها روی کار آمده، جدای از جمعیت قبلی است، خیر. آن ها همان افرادی هستند که با بضاعت و توانایی هایشان کار می کنند.

این منتقد سینمایی افزود: اعضای این انجمن که عمده آن ها هم دست اندرکاران کار رسانه  ها هستند تلاش می کنند تا کارشان بهتر باشد و من این دو را از هم جدا نمی دانم زیرا وظیفه ای را که این دولت ها بر عهده دارند را نباید با وظیفه ای که مثلا یک صنف یا نماینده های یک صنف بر عهده دارند مقایسه کرد.

وی اضافه کرد: همه ما خواستار آن هستیم که آن اعتبار، جایگاه و منزلتی را که نویسنده ها و دست اندر کاران رسانه در سینما دارند، بیش از بیش به مسئولان، مدیران و متولیان سینما بقبولانیم. اگر بخواهم این موضوع را ساده بگویم نقشی را که دوستان مطبوعات، رسانه ها و خبرگزاری ها در اعتلا، پیشرفت و پیشبرد و تعالی فرهنگ سینما دارند را نباید دست کم و نادیده گرفت.

صلح جو ادامه داد: متاسفانه به نظر می رسد که این سوء تفاهم وجود دارد که گاهی این بچه ها اصلا دیده نمی شوند و ارزش کار و هویت آن ها ناشناخته می ماند و ما سعی می کنیم در هر فضایی که قرار می گیریم بر روی آن ها تاکید کنیم.

وی دلیل این امر را که هر کسی که نقد می نویسد نام خود را منتقد می گذارد، اینگونه بیان کرد: این موضوع دست خود نویسنده نقد است ما نمی توانیم به زور کسی را وادار کنیم که نقد ننویسد و اسم خود را منتقد نگذارد. در واقع مشکلات اساسی در خود رسانه ها است. زمانی که کسی نقدی را می نویسد، تا آن نوشته جایی چاپ و منعکس نشود رسمیت پیدا نمی کند و این نوشته ها را جایی جز رسانه ها منتشر و چاپ نمی کنند و باز این به بالا دستی های یک رسانه باز می گردد، پس اگر مشکلی در این زمینه وجود دارد این مشکل از صاحبان و سردمداران و زمامداران رسانه ها است آن ها هستند که تصمیم می گیرند هر کسی با نوشتن یک نقد خود را منتقد معرفی کند.

وی اضافه کرد: اگر این امر سر و سامان داشته باشد این اتفاق نمی افتد؛ اما با ادامه این شیوه هر کسی دوست دارد به نوشته خود مدال دهد، اما مهم این است که نوشته شخص یک جایی باید به رسمیت شناخته شود و مهم ترین مکان هم همین رسانه ها هستند در نهایت می توان گفت که مقصر رسانه ها هستند و نه انجمن منتقدان.

صلح جو در پاسخ به این سوال که چه کسی منتقد واقعی است، گفت: منتقد واقعی کسی است که در گام اول نقد را می نویسد به صورتی که نقد او ارزش ادبی دارد، نوشتن بلد است و نهاد و گزاره جملات را گم نمی کند یعنی نقد نوشتنی است و نه گفتنی و نقد شفاهی نقد محسوب نمی شود. از طرفی منتقد کسی است که در طول گذشت زمان امتحان خود را پس داده، یک خواننده هر نقدی را نمی پسندد، اما کار برخی از نویسنده ها را دنبال می کند و به نوشته آن ها علاقه مند است و این امر اثبات می کند که کسی منتقد هست یا نیست.

وی سخنان خود را با جمع بندی سه شرط اساسی یک منتقد خوب شدن، اینگونه به اتمام رساند: شرط اول این است که شخص نوشتن بلد باشد، ادیب و صاحب قلم باشد که این خود شرط اساسی و اصلی به حساب می آید، دومین شرط این است که با نوشتن یک یا دو نقد کسی منتقد نمی شود، این کار باید تداوم داشته باشد و یک زمان و یک دوره را در این عرصه گذرانده باشد و سینما را بشناسد و درک دقیقی از سینما داشته باشد و مهم ترین شرط این است که این نوشته کجا منعکس می شود و چه بازتابی از سوی مخاطب دارد.